Kliknij tutaj --> 🌕 wysokie ciśnienie po porodzie forum

Mam w domu piec dwufazowy - Immergas EOLO Star 23kW. Mam zbyt wysokie ciśnienie w instalacji - ok 3 bar podczas gdy prawidłowe powinno być 1-1,5. W związku z tym włącza się zawór bezpieczeństwa i kapie woda. Serwis przez telefon poinformował mnie, że należy odkręcić mosiężny "cycek" na klucz 13 i zacznie lecieć z niego woda. Nie mam uwag do termometru Baby Temp. Prosty bezdotykowy aparat, w samej obsłudze nie ma nic skomplikowanego. Wystarczy z paru centymetrów odmierzyć w cel – czoło albo w jakiś przedmiot i automatycznie mierzy się temperatura. Cytuj. Opublikowano 24 Listopada 2017. Dobry mechanizm ma Non contact, niemiecka jakość, długa gwarancja Nieokreślone nadciśnienie tętnicze rozpoznane po 20 tygodniu ciąży wymaga ponownej oceny po co najmniej 42 dniach od jego wyleczenia. Jeśli ciśnienie po jakimś czasie wraca do normalnego to jest to ciśnienie wywołane ciążą. Natomiast jeśli jednak nadal się ono utrzymuje jest to wtedy ciśnienie przewlekłe. Jednak na podstawie ograniczonych badań wynika, że czynniki ryzyka wystąpienia stanu przedrzucawkowego po porodzie obejmują: Masz nadciśnienie. Jeśli przed ciążą miałaś już wysokie ciśnienie krwi lub miałaś wysokie ciśnienie krwi po 20 tygodniach ciąży (nadciśnienie ciążowe). Otyłość. Normalne poziomy dla jednej osoby mogą być oznaką problemu dla innej osoby. Ogólnie jednak wysokie ciśnienie krwi po okresie odpoczynku trwającym do dwóch godzin po wysiłku obejmuje odczyt powyżej 140/90 mm Hg. Niskie ciśnienie krwi po wysiłku obejmuje odczyt poniżej 90/60 mm Hg. Ćwiczenia aerobowe, takie jak pływanie, jazda na Site De Rencontre Gratuit Sans Inscrire. Nadciśnienie tętnicze jest stosunkowo rzadko spotykanym problemem klinicznym w neonatologii. Jednak znaczenie tego powikłania staje się istotne u noworodków chorych, obciążonych dodatkowymi problemami, które wymagają hospitalizacji w oddziałach intensywnej terapii noworodkowej (OION). Do właściwej oceny statusu ciśnienia tętniczego u noworodka konieczna jest znajomość prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego w tym wieku, a dodatkowo uwzględnienie wpływu dojrzałości noworodka na wysokość ciśnienia wartości ciśnienia tętniczego u noworodkaOgólnie dostępne normy ciśnienia tętniczego u dzieci opierają się głównie na danych z badań populacji dzieci powyżej 1 Dane dotyczące wartości ciśnienia tętniczego w najmłodszych grupach wiekowych są ograniczone. Poza problemami z doborem grupy mogącej stanowić populację referencyjną, istotnym problemem jest metodologia pomiaru i stosowane różne urządzenia pomiarowe. Ponieważ obecnie w praktyce ogólnie stosowane są aparaty oscylometryczne, należałoby opierać się na normach opracowanych z zastosowaniem pomiaru oscylometrycznego. Tym samym należy wprowadzić do stosowania klinicznego ocenę średniego ciśnienia tętniczego (MAP), ponieważ tylko ten parametr fali tętna jest bezpośrednio obliczany w trakcie pomiaru metodą oscylometryczną. Ponadto MAP odpowiada ciśnieniu perfuzyjnemu i ocena tego parametru pozwala uniknąć podejmowania decyzji opartych na analizie ciśnienia skurczowego (SBP) u dzieci ze zmiennymi wartościami ciśnienia, które może być podwyższone wskutek reakcji stresowych. Poniżej przedstawiono zarys historii badań nad normami ciśnienia tętniczego u noworodków i wcześniaków, z uwzględnieniem metodologii przeprowadzone u starszych dzieci wykazały związek wysokości ciśnienia tętniczego z wiekiem, wzrostem i wagą pacjenta, natomiast w przypadku noworodków, zaobserwowano wzrost wartości ciśnienia tętniczego wraz z wiekiem ciążowym, kalendarzowym oraz z urodzeniową masą ciała. Ciśnienie tętnicze u donoszonych noworodków, noworodków urodzonych drogą cięcia cesarskiego, lub u których wystąpiła asfiksja, jest zazwyczaj wyższe w pierwszych 2-3 godzinach życia, po czym ulega obniżeniu. Inaczej jest w przypadku wcześniaków lub dzieci z niską punktacją Apgar, u których ciśnienie tętnicze po urodzeniu jest stosunkowo niskie i ulega stopniowemu zwiększeniu w pierwszych 6 godzinach życia. Ponieważ większość informacji dotyczących ciśnienia tętniczego u noworodków i niemowląt pochodzi z ośrodków intensywnej opieki medycznej, dane te są obarczone błędem, wynikającym z dodatkowych obciążeń pacjenta, które mogą wpływać na wysokość ciśnienia tętniczego (CPAP, leki inotropowe). Dodatkowo, nieścisłości istniejących norm wynikają z różnic stosowanych technologii pomiarów (pomiary bezpośrednie, oscylometryczne, dopplerowskie).Do jednych z pierwszych norm ciśnienia tętniczego w najmłodszej grupie wiekowej należą normy opublikowane przez De Swieta i wsp.. W oparciu o wyniki pomiarów ciśnienia tętniczego metodą dopplerowską wykonane u 500 noworodków, poza potwierdzeniem znanego już wcześniej zjawiska wzrostu ciśnienia tętniczego w pierwszych dniach i tygodniach życia, stwierdził on również zależność między stanem aktywności dziecka a wysokością ciśnienia tętniczego i opisał istotny spadek ciśnienia tętniczego w trakcie snu. Ponadto, w kolejnych swoich pracach De Swiet zwrócił uwagę na zjawisko "trackingu", czyli tendencji do utrzymywania centylowej wartości ciśnienia tętniczego w miarę rozwoju i dojrzewania dziecka. Jednak, o ile stwierdzono korelację pomiędzy wartościami ciśnienia tętniczego w 4 dobie życia i 6 tygodniu życia, to w kolejnych odstępach czasu zależność ta nie została potwierdzona. Z kolei w Brompton Study wykazano, że chociaż zjawisko "trackingu" rozpoczyna się między 1 a 5 rokiem życia, to istotne zależności obserwuje się dopiero po 3 roku życia. Tym samym ryzyko rozwoju nadciśnienia tętniczego w późniejszym wieku jest związane nie tyle z wartościami ciśnienia w wieku noworodkowym, co z istniejącymi obciążeniami mającymi wpływ na kontrolę ciśnienia tętniczego takimi jak: wiek ciążowy, masa urodzeniowa, wzrost masy ciała po urodzeniu, programowanie perinatalne oraz choroby podstawowe (choroby nerek, koarktacja aorty). Natomiast prawdziwe zjawisko „trackingu” ma znaczenie dopiero od okresu przedszkolnego-szkolnego i zwiększa się z wiekiem, osiągając najsilniejszą korelację w okresie dojrzewania. Wysokie ciśnienie może być objawem lub przyczyną wielu poważnych chorób, dlatego nie warto go lekceważyć. O nadciśnieniu mówimy, jeżeli wysokość ciśnienia wynosi powyżej 140 mmHg w przypadku ciśnienia skurczowego i/lub powyżej 90 mmHg w przypadku ciśnienia rozkurczowego. Częstość zachorowania na nadciśnienie rośnie wraz z wiekiem. Zobacz, jak się przed tym chronić. spis treści 1. Czym jest wysokie ciśnienie? Nadciśnienie tętnicze pierwotne Nadciśnienie tętnicze wtórne 2. Przyczyny nadciśnienia 3. Ciśnienie a syndrom „białego fartucha” 4. Objawy nadciśnienia 5. Rozpoznanie nadciśnienia tętniczego 6. Jak leczyć nadciśnienie Nadciśnienie tętnicze oporne Nadciśnienie tętnicze złośliwe 7. Domowe sposoby na nadciśnienie Wysokie ciśnienie a alkohol Czy muzyka i czekolada mogą obniżyć ciśnienie? 8. Występowanie nadciśnienia u kobiet w ciąży 9. Rokowania przy wysokim ciśnieniu 10. Zapobieganie nadciśnieniu tętniczemu rozwiń 1. Czym jest wysokie ciśnienie? U osób młodszych przyczyną nadciśnienia są zazwyczaj inne choroby (wówczas jest to tzw. nadciśnienie wtórne). U osób w średnim oraz starszym wieku nie udaje się znaleźć uchwytnej przyczyny nadciśnienia – takie nadciśnienie nazywamy samoistnym. Ciśnienie skurczowe to wartość podawana jako pierwsza podczas pomiaru ciśnienia tętniczego, a ciśnienie rozkurczowe – wartość podawana jako druga. Zobacz film: "Na nadciśnienie tętnicze choruje 40 proc. Polaków" Wyróżniamy następujące rodzaje ciśnienia: Optymalne ciśnienie tętnicze – poniżej 120/80 mmHg Ciśnienie tętnicze prawidłowe – 120-129 mmHg (skurczowe) oraz/lub 80-84 (rozkurczowe). Ciśnienie tętnicze wysokie prawidłowe – 130-139 mmHg (skurczowe) oraz/lub 85-89 mmHg (rozkurczowe). Nadciśnienie tętnicze I stopnia – 140-159 mmHg (skurczowe) oraz/lub 90-99 mmHg (rozkurczowe). Nadciśnienie tętnicze II stopnia – 160-179 mmHg (skurczowe) oraz/lub 100-109 mmHg (rozkurczowe). Nadciśnienie tętnicze III stopnia – powyżej 180 mmHg (skurczowe) oraz/lub powyżej 110 mmHg (rozkurczowe). Nadciśnienie rozpoznajemy, gdy ciśnienie przekracza wartość 140/90 mmHg i dotyczy ciśnienia skurczowego (140), rozkurczowego (90) lub obu wartości. U większości chorych nadciśnienie przez wiele lat nie powoduje istotnych dolegliwości, lecz nieleczone nagle objawia się zawałem, udarem lub niewydolnością nerek. Aby zapobiec tym śmiertelnym powikłaniom, nadciśnienie tętnicze wymaga stałego i wczesnego leczenia. Przyczyny nadciśnienia to w 95% obciążenie genetyczne (tzw. nadciśnienie pierwotne), a w 5% inne przyczyny – potencjalnie usuwalne (tzw. nadciśnienie wtórne). Do przyczyn nadciśnienia wtórnego należą głównie choroby nerek, nadnerczy, zaburzenia hormonalne, wady serca. Zawsze rozpoczynając leczenie nadciśnienia, należy wykluczyć usuwalne przyczyny nadciśnienia wtórnego. Leczenie nadciśnienia to metody niefarmakologiczne i farmakologiczne. Metody niefarmakologiczne należy wdrożyć w każdym przypadku nadciśnienia, a nawet na wczesnym etapie choroby mogą one być wystarczające do normalizacji ciśnienia. Należą do nich redukcja nadwagi, ograniczenie soli w diecie, umiarkowana, stała aktywność fizyczna, ograniczenie spożycia alkoholu, zakaz palenia. Nadciśnienie tętnicze pierwotne Nadciśnienie tętnicze pierwotne zwane jest inaczej idiopatycznym, czyli bez konkretnej przyczyny. Stanowi ono większość przypadków tej choroby −ponad 90%. Przyjmuje się, że jest ono spowodowane różnymi czynnikami genetycznymi i środowiskowymi, które zaburzają działanie jednego bądź kilku mechanizmów biorących udział w regulacji ciśnienia tętniczego, jak np. układ RAA (renina-angiotensyna-aldosteron), będący układem hormonów wpływających na ciśnienie, układ wspłóczulny − część układu nerwowego regulującego między innymi „napięcie naczyń” czy substancje wytwarzane przez śródbłonek naczyń, takie jak prostacykliny czy NO, czyli tlenek azotu. Nadciśnienie tętnicze wtórne O nadciśnieniu tętniczym wtórnym mówimy, gdy nadciśnienie tętnicze występuje na tle innej choroby. Należy je podejrzewać, zwłaszcza gdy pojawia się ono w młodym wieku. Do chorób powodujących nadciśnienie należą: przewlekłe choroby nerek, nadciśnienie naczyniowonerkowe, hiperaldosteronizm pierwotny, zwany inaczej zespołem Conna. Polega on na nadmiernym wytwarzaniu aldosteronu przez nadnercza (jest on składową układu RAA), który jest odpowiedzialny za zmniejszenie wydalania przez nerki sodu, który bezpośrednio przyczynia się do powstawania nadciśnienia tętniczego, zespół Cushinga – zespół wynikający z podwyższonego poziomu hormonów sterydowych we krwi, np. kortyzolu, o różnej etiologii, guz chromochłonny −zazwyczaj łagodny nowotwór rdzenia nadnerczy, wydzielający katecholaminy −adrenalinę i noradrenalinę, zwiększające intensywność czynności serca i obkurczające bezpośrednio naczynia tętnicze, co prowadzi do wzrostu ciśnienia. Dla tej choroby charakterystyczne są napadowe, gwałtowne i znaczne wzrosty ciśnienia, obturacyjny bezdech senny, koarktacja aorty −zwężenie aorty, największej tętnicy w naszym organizmie. 2. Przyczyny nadciśnienia Przyczyn pojawienia się wysokiego ciśnienia jest wiele. Często jest to wynikiem naszych zaniedbań. Ciśnienie tętnicze wzrasta, jeśli niezdrowo się odżywiamy i unikamy aktywności fizycznej. Otyłość, szczególnie brzuszna, znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia nadciśnienia. Nienajlepszym pomysłem jest także spożywanie nadmiernej ilości soli, która ma właściwości podnoszące ciśnienie. Ryzyko wzrasta także, kiedy dużo palimy i spożywamy duże ilości alkoholu, a także wtedy, kiedy w naszej rodzinie były już przypadki nadciśnienia. Nadciśnienie tętnicze może być także objawem choroby. Najczęściej towarzyszy takim schorzeniom, jak: zespół Cushinga choroby nerek i tętnic nerkowych zespół Conna bezdech senny Podwyższone ciśnienie pojawia się także w czasie ciąży. Wówczas należy kontrolować swój stan zdrowia aż do porodu i brać stosowne leki według zaleceń lekarza. 3. Ciśnienie a syndrom „białego fartucha” Jest to nierzadka sytuacja, o której mówimy, gdy pomiary ciśnienia tętniczego wykonywane przez personel medyczny wykazują jego podwyższone wartoścwysokie ciśnienie, natomiast pomiary wykonywane przez pacjenta samodzielnie w domu są prawidłowe. Przyczyną takiego nadciśnienia jest oczywiście stres, a nie faktyczna choroba. 4. Objawy nadciśnienia Nadciśnienie tętnicze przez dłuższy czas może przebiegać bezobjawowo. Czasami jedynym objawem mogą być bóle głowy. Istotne symptomy nadciśnienia pojawiają się najczęściej w przypadku rozwinięcia się powikłań narządowych. Z czasem wraz z trwaniem podwyższonego ciśnienia dochodzi do przerostu lewej komory serca, rozwoju miażdżycy, głównie w tętnicach szyjnych, nerkowych i kończyn dolnych, a tym samym zwiększa się ryzyko zawału mięśnia sercowego, udaru mózgu czy upośledzenia czynności nerek. W przypadku nadciśnienia wtórnego, wartości ciśnienia zazwyczaj są bardzo wysokie. Chory może słabo reagować na leczenie. W nadciśnieniu wywołanym guzem nadnerczy (tzw. pheochromocytoma, czyli guz chromochłonny nadnerczy), charakterystyczne są napady wysokiego ciśnienia z towarzyszącym przyspieszeniem akcji serca, zaczerwienieniem twarzy. 5. Rozpoznanie nadciśnienia tętniczego Diagnostyka nadciśnienia tętniczego opiera się na wykonywaniu pomiarów. Należy nadmienić, że jednokrotne podwyższone ciśnienie nie uprawnia do rozpoznania nadciśnienia. Istotnymi czynnikami, jakie powinny być uwzględnione przy pomiarze ciśnienia w gabinecie lekarskim to odpowiednia wielkość mankietu, wykluczenie czynników stresowych (nadciśnienie białego fartucha) oraz odpowiedni odpoczynek przed pomiarem ciśnienia (przynajmniej 10 minut w pozycji siedzącej). Należy także wspomnieć, że na pomiar ciśnienia tętniczego może mieć wpływ palenie tytoniu, zwłaszcza jeśli nastąpiło do 30 minut przed badaniem ciśnienia. Najbardziej cennym badaniem do rozpoznania nadciśnienia jest wykonywanie pomiarów ciśnienia przez chorego w domu (oczywiście aparatem, który jest sprawdzony i nie zawyża lub zaniża pomiarów). Chory powinien notować wartości ciśnienia w specjalnym zeszycie i na tej podstawie można nie tylko rozpoznać nadciśnienie tętnicze, ale także dobrać odpowiednie leczenie (dawki leków oraz czy leki stosować rano lub wieczorem). Aby rozpoznać nadciśnienie pierwotne, należy wykluczyć potencjalne wtórne przyczyny nadciśnienia, czyli choroby, jakie zostały omówione powyżej. W niektórych sytuacjach wymaga to wykonania USG jamy brzusznej, oceny dopplerowskiej tętnic nerkowych lub oceny nadnerczy. W przypadku rozpoznania nadciśnienia, lekarz powinien ocenić także, czy u chorego są jakiekolwiek powikłania narządowe. Nie wiadomo bowiem, jak długo już choroba trwa i jakie szkody w organizmie mogły w tym czasie powstać. Wskazane jest zatem wykonanie badania dna oka (nadciśnienie tętnicze wpływa na stan tętnic unaczyniających oko i może wpływać na stan siatkówki, a więc także stan narządu wzroku). Ideałem byłoby także wykonywanie badania echokardiograficznego serca (badanie UKG) u każdego chorego z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym w celu oceny stanu serca, ewentualnych przerostów jego ścian. Przy diagnozowaniu nadciśnienia tętniczego wskazane jest wykonanie także dodatkowych badań laboratoryjnych mogących wskazywać na dodatkowe czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Do badań tych zalicza się: morfologię krwi obwodowej, stężenie sodu, potasu, glukozy, kreatyniny. Wskazane jest także wykonanie lipidogramu (cholesterol wraz z jego frakcjami) oraz badania ogólnego moczu wraz z mikroalbuminurią. 6. Jak leczyć nadciśnienie Leczenie nadciśnienia tętniczego obejmuje trzy elementy: zmianę stylu życia, stosowanie leków hipotensyjnych (obniżających wysokie ciśnienie tętnicze krwi) oraz modyfikację innych czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych (tak by zminimalizować ryzyko powstania powikłań nadciśnienia tętniczego). Docelowe wartości ciśnienia wynoszą poniżej 140/90 mmHg z wyjątkiem osób z współtowarzyszącą cukrzycą i innymi chorobami zwiększającymi ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych, u których wartości docelowe wynoszą poniżej 130/80 mmHg. Modyfikacja stylu życia obejmuje: zmniejszenie masy ciała do wartości prawidłowej (wskaźnik BMI w granicach 18,5-25); niepalenie tytoniu; Stosowanie diety śródziemnomorskiej (ograniczenie produktów mięsnych, smażonych, duża ilość świeżych warzyw i owoców, spożywanie produktów rybnych i oliwy z oliwek); zwiększenie aktywności fizycznej – powyżej 30 minut dziennie przez większość dni w tygodniu (np. szybki spacer); ograniczenie spożycia alkoholu; zmniejszenie spożycia sodu (soli kuchennej) do minimum. Należy pamiętać; że większość półproduktów dostępnych w sklepach dostarcza bądź przekracza zalecaną dawkę soli −jeżeli to możliwe, należałoby więc całkowicie wyeliminować „dosalanie” potraw. Leki obniżające ciśnienie krwi: diuretyki, czyli leki moczopędne (np. indapamid, hydrochlorotiazyd); beta-blokery – leki obniżające „napięcie” wspomnianego układu współczulnego (np. karwedilol, nebiwolol, bisoprolol, metoprolol); inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI) oraz blokery receptora angiotensynowego (ARB) – leki te obniżają ciśnienie, ingerując w układ renina-angiotensyna-aldosteron – np. perindopril, ramipryl, losartan, walsartan; blokery kanału wapniowego – zmniejszają „napięcie” naczyń (np. amlodypina). Leki te można stosować zarówno pojedynczo (tzw. monoterapia), jak i w połączeniu. Lekarz zazwyczaj rozpoczyna terapię nadciśnienia od jednego leku. U chorych w młodszym wieku najbardziej wskazane są blokery kanału wapniowego, inhibitory konwertazy angiotensyny oraz inhibitory receptora angiotensynowego. U osób w starszym wieku oraz podeszłym, leczenie zazwyczaj rozpoczyna się od zastosowania leków moczopędnych. Leki należy zażywać codziennie, a leczenie trwa do końca życia. Co istotne, nie jest możliwe wyleczenie z nadciśnienia tętniczego, chyba że ma ono podłoże wtórne i wyleczymy chorobę, które powoduje nadciśnienie. Tylko takie postępowanie przyniesie zamierzone efekty oraz uchroni przed rozwojem powikłań. Leki należy zażywać o stałych porach, zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie powinno się samodzielnie redukować lub zwiększać dawek leków. Należy natomiast często mierzyć ciśnienie tętnicze i zapisywać wartości w dzienniczku, które następnie przedstawia się lekarzowi w czasie badań kontrolnych. Jeżeli wartości ciśnienia pomimo stosowanego leczenia będą wynosiły powyżej 140/90 mmHg, należy zgłosić się szybciej do lekarza, który zmodyfikuje leczenie. Istnieją natomiast leki na wysokie ciśnienie, które można przyjmować doraźnie, np. w czasie bardzo wysokiego nadciśnienia (powyżej 160/90), pomimo zażytych leków stosowanych w codziennej terapii. Do leków tych należy przede wszystkim kaptopril (Captopril). Cechuje się dość szybkim działaniem, tabletkę umieszcza się pod językiem, a nie połyka, dzięki czemu szybko się wchłania. Jeżeli jednak pomimo zażycia leku doraźnego nadal będzie utrzymywać się wysokie ciśnienie, konieczna jest konsultacja lekarska. Do lekarza należy się także zgłosić wtedy, kiedy takich epizodów nadciśnienia wymagających dodatkowego zażycia leku doraźnego będzie więcej. Lekarz wtedy zazwyczaj musi zmodyfikować leczenie (podnieść dawki leku lub włączyć dodatkowo inne leki). Nadciśnienie tętnicze oporne O nadciśnieniu tętniczym opornym mówimy, jeśli pomimo stosowania trzech lub więcej leków w odpowiednich dawkach i odpowiednim skojarzeniu, w tym jednego leku z grupy leków moczopędnych, nie udaje się uzyskać docelowego ciśnienia tętniczego. U podstaw nadciśnienia tętniczego opornego może leżeć nieprzestrzeganie zaleceń lekarskich (często!), brak współpracy pacjenta w postaci leczenia niefarmakologicznego (alkoholizm, nikotynizm, otyłość, brak ruchu) oraz stosowanie innych leków osłabiających działanie leków hipotensyjnych, jak na przykład często stosowane niesterydowe leki przeciwbólowe. Nadciśnienie tętnicze złośliwe Nadciśnienie tętnicze złośliwe to najcięższa postać nadciśnienia tętniczego. Stwierdzamy je, gdy ciśnienie rozkurczowe wynosi więcej niż 120-140 mmHg. Charakteryzuje się ono szybkim postępem powikłań narządowych, a zwłaszcza rozwojem niewydolności nerek i serca oraz zmian w naczyniach siatkówki. Najczęściej rozwija się w przebiegu zwężenia tętnic nerkowych (co znacznie pobudza układ RAA) i kłębuszkowego zapalenia nerek. Takie nadciśnienie objawia się osłabieniem, bólami i zawrotami głowy, dusznością, bólami w klatce piersiowej. Chorzy z nadciśnieniem tętniczym złośliwym mają znacznie zwiększone ryzyko wystąpienia udaru mózgu i niewydolności serca z jej skrajną postacią połączoną z obrzękiem płuc. 7. Domowe sposoby na nadciśnienie Z wysokim ciśnieniem krwi można walczyć nie tylko za pomocą środków farmakologicznych. Domowe sposoby na nadciśnienie mogą być wsparciem dla medykamentów, a w niektórych przypadkach zamiennikiem dla leków. Pomocny może okazać się także (a może przede wszystkim) ruch. Wystarczy 30 minut umiarkowanej aktywności fizycznej każdego dnia , aby obniżyć ciśnienie krwi. Ważna jest jednak regularność, dlatego nie szukaj wymówek i codziennie ruszaj na świeże powietrze. Jak obniżyć ciśnienie? Dla osób z nadciśnieniem najbardziej polecane są spacery (zwłaszcza w szybkim tempie, czyli tzw. power walking), nordic walking, jogging, pływanie oraz jazda na rowerze. Joga, tai chi i medytacja to świetne hobby dla wszystkich, którzy cierpią na nadciśnienie tętnicze i odpowiedź na pytanie, jak obniżyć ciśnienie. Podczas wykonywania ćwiczeń musisz głęboko i miarowo oddychać, co przekłada się na zmniejszenie stresu. Im mniej nerwów, tym niższe ciśnienie krwi. Spróbuj ćwiczeń oddechowych – wystarczy pięć minut rano i wieczorem, by poczuć różnicę w samopoczuciu i kondycji organizmu. Nadwaga sprawia, że serce musi pracować ciężej, co może prowadzić do podniesienia ciśnienia. Czasami wystarczy schudnąć, by przekonać się jak obniżyć ciśnienie. Poza tym utrzymanie stałej, prawidłowej wagi to recepta na długie i zdrowe życie. PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem: Co zrobić, aby obniżyć wysokie ciśnienie? - odpowiada lek. Aleksander Ropielewski Jak obniżyć ciśnienie rozkurczowe? - odpowiada lek. Łukasz Wroński Jak obniżyć ciśnienie i poziom cholesterolu? - odpowiada lek. Magdalena Parys Wszystkie odpowiedzi lekarzy Na wysokie ciśnienie pomoże także dieta. Warto szukać produktów bogatych w potas, który pozwala naturalnie zredukować ciśnienie. Dobrym źródłem pierwiastka są banany, awokado, ziemniaki, kiwi, grejpfruty, a także suszone morele oraz figi. Dorośli potrzebują ok. 4000-5000 miligramów potasu dziennie, dlatego warto zadbać, by w codziennej diecie nie brakowało produktów bogatych w ten składnik. Duża ilość soli w diecie może być przyczyną nadciśnienia. Zdrowy, dorosły człowiek nie powinien jeść więcej niż jedną płaską łyżeczkę soli dziennie. W przypadku osób z podwyższonym ciśnieniem, ilość tę należy zmniejszyć o połowę. Przy samodzielnym przygotowaniu posiłków możemy kontrolować, ile soli trafia do potraw. Warto zamienić ją na zioła i przyprawy, które dodają smaku, ale nie podnoszą ciśnienia krwi. Poza tym należy zrezygnować z gotowych dań i wysokoprzetworzonego jedzenia. Praktycznie wszystkie produkty zawierają sól, dlatego przed zakupem należy sprawdzać ilość sodu. Jeśli tak zrobisz, przekonasz się, jak łatwo można obniżyć ciśnienie. Palenie tytoniu również zwiększa ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego, zwłaszcza jeśli do tego prowadzisz niezdrowy tryb życia (nie ćwiczysz, źle się odżywiasz, pijesz dużo alkoholu). Rzucenie nałogu ma same zalety, dlatego nie zastanawiaj się i raz na zawsze pożegnaj się z papierosami. Przerwa na herbatę pomoże w utrzymaniu prawidłowego ciśnienia W 2008 roku badacze z Uniwersytetu Tufts w Stanach Zjednoczonych wykazali, że herbata z hibiskusa to odpowiedź na pytanie o to, jak obniżyć ciśnienie. W grupie osób, które przez sześć tygodni piły co najmniej trzy filiżanki tego napoju, zanotowano spadek ciśnienia w stosunku do grupy przyjmującej placebo. Naukowcy wyjaśniają, że to zasługa antyoksydantów znajdujących się w herbacie. Jeśli masz problem z ciśnieniem, szukaj mieszanek zawierających liście hibiskusa. Wysokie ciśnienie a alkohol Masz wysokie ciśnienie, dlatego sądzisz, że musisz wyeliminować alkoho z diety? Okazuje się, że to nie do końca prawda. W jednym z bostońskich szpitali przeprowadzono badanie na grupie kobiet. Okazało się, że umiarkowane ilości alkoholu są w stanie bardziej obniżyć ciśnienie niż całkowita rezygnacja z nich. Należy jednak podkreślić, że chodzi o małe ilości – maksymalnie jeden drink dziennie dla kobiet, a dwa dla mężczyzn. Czy muzyka i czekolada mogą obniżyć ciśnienie? Czy wiesz, że obniżenie ciśnienia krwi jest możliwe dzięki muzyce? Do takich wniosków doszli włoscy naukowcy z Uniwersytetu we Florencji. W badaniu wzięło udział 48 pacjentów z lekko podwyższonym ciśnieniem krwi w wieku od 45 do 70 lat. Pierwsza grupa codziennie przez 30 minut słuchała muzyki klasycznej, celtyckiej lub hinduskiej. W tym czasie wykonywali też odprężające ćwiczenia oddechowe. Pozostali uczestnicy stanowili grupę kontrolną. Okazało się, że codzienne słuchanie łagodnej muzyki znacząco obniża ciśnienie krwi. To prosty, przyjemny i skuteczny sposób na poprawę zdrowia, polecany przez naukowców i lekarzy. Jak obniżyć ciśnienie? Wypróbuj właśnie ten sposób! Czekolada to doskonały sposób na obniżenie ciśnienia Także jedząc czekoladę można skutecznie obniżyć ciśnienie. Ale wyłącznie gorzką. Zawiera ona antyoksydanty i flawonoidy, które uelastyczniają naczynia krwionośne. W 2007 roku na Uniwersytecie w Kolonii przeprowadzono test, w którym uczestników poproszono o jedzenie czekolady każdego dnia. Część z nich miała spożywać ciemną czekoladę], a pozostali białą. Okazało się, że jedzenie białej czekolady nie przyniosło żadnych rezultatów – ciśnienie tętnicze ani się nie obniżyło, ani nie podniosło. Z kolei gorzka czekolada sprawiła, że ciśnienie skurczowe spadło. Naukowcy wyjaśniają, że to zasługa przeciwutleniaczy znajdujących się w ziarnach kakaowca (do produkcji białej czekolady nie używa się kakao, dlatego nie ma pozytywnych właściwości dla zdrowia). 8. Występowanie nadciśnienia u kobiet w ciąży Kobiety ciężarne jak w większości schorzeń wymagają odrębnej diagnostyki, klasyfikacji i postępowania. Dotyczy to także nadciśnienia tętniczego. Wyróżnia się: nadciśnienie tętnicze wcześniej istniejące − rozpoznane przed ciążą lub do 20 tygodnia ciąży. Zwykle utrzymuje się do kilkudziesięciu dni po porodzie; nadciśnienie tętnicze ciążowe – rozwija się po 20 tygodniu ciąży i ustępuje w większości przypadków w kilkadziesiąt dni po porodzie. Nazywane jest stanem przedrzucawkowym. Rozwija się u około 8% ciężarnych kobiet. Jest niebezpieczne, ponieważ może spowodować pojawienie się rzucawki, która jest zagrożeniem zarówno dla matki, jak i płodu; nadciśnienie tętnicze wcześniej istniejące z nałożonym nadciśnieniem ciążowym – jest to nadciśnienie wcześniej istniejące, którego przebieg zaostrza się w trakcie trwania ciąży; nadciśnienie tętnicze niesklasyfikowane przed porodem – mówimy o nim, gdy po 20 tygodniu ciąży stwierdzone zostaje nadciśnienie, a w jej wcześniejszym okresie bądź przed zajściem w ciążę nie były wykonywane pomiary. Zdiagnozowanie nadciśnienia tętniczego u kobiety przed zajściem w ciążę będzie wymagało zmiany jego leczenia, ponieważ większość leków obniżających wysokie ciśnienie może wpływać uszkadzająco na płód. Lekiem hipotensyjnym pierwszego rzutu u ciężarnych jest metyldopa. 9. Rokowania przy wysokim ciśnieniu Nadciśnienie tętnicze jest chorobą przewlekłą Jak już wspomniano wcześniej, jedynie w przypadku usunięcia choroby wywołującej nadciśnienie można uzyskać wyleczenie, w innych sytuacjach choroba trwa przez całe życie. Jeżeli nadciśnienie tętnicze jest rozpoznane odpowiednio wcześnie, będzie odpowiednio leczone, ryzyko powikłań nie jest duże. W przeciwnym przypadku, może dojść do rozwoju powikłań. Najgroźniejszymi są udar mózgu oraz zawał mięśnia sercowego. Nieleczone lub nieodpowiednio leczone nadciśnienie przyspiesza rozwój miażdżycy, może powodować uszkodzenie nerek i ich niewydolność. Nadciśnienie uszkadza także narząd wzroku, może spowodować nawet jego utratę. 10. Zapobieganie nadciśnieniu tętniczemu Profilaktyka nadciśnienia tętniczego to przede wszystkim utrzymywanie prawidłowej wagi ciała, niepalenie lub zaprzestanie palenia tytoniu. Istotne znaczenie ma także aktywność fizyczna. Nie należy o niej zapominać. Każdy powinien co najmniej 3 razy w tygodniu przez 30 min poświęcić czas na wysiłek fizyczny – spacer marszowym krokiem, bieganie, pływanie, jazda na rowerze. W diecie należy unikać tłuszczów zwierzęcych oraz węglowodanów prostych (słodycze). Każdy powinien też od czasu do czasu mierzyć ciśnienie tętnicze, bo tylko wtedy może okazać sie, że mamy zbyt wysokie ciśnienie, co może być najważniejszym objawem nadciśnienia tętniczego. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Porozmawiajmy o nadciśnieniu ciążowym i stanie przedrzucawkowym, mamo! Jest to powikłanie ciąży, o którym tak ważne jest, aby się dowiedzieć, ponieważ monitorowanie i leczenie są kluczowe. Teraz możesz się zastanawiać, czym w ogóle jest nadciśnienie ciążowe i stan przedrzucawkowy? Chociaż nie są jednym i tym samym, oba charakteryzują się wysokim ciśnieniem krwi. Widzisz, nadciśnienie ciążowe może przekształcić się w poważniejszy stan przedrzucawkowy, zespół HELLP lub rzucawkę, jeśli nie jest odpowiednio monitorowane i leczone. Weźmy głęboki oddech i przebrnijmy przez to razem. Dokładne zrozumienie znaków ostrzegawczych nadciśnienia ciążowego może znacznie pomóc w leczeniu tego stanu, jeśli wystąpi u Ciebie! Wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie) Ciśnienie krwi to siła, z jaką krew naciska na ściany tętnic. Tętnice to naczynia krwionośne, które przenoszą krew z serca do innych części ciała. Wysokie ciśnienie krwi (zwane także nadciśnieniem) występuje wtedy, gdy siła nacisku krwi na ściany naczyń krwionośnych jest zbyt duża. Może stresować serce i powodować problemy podczas ciąży. Nadciśnienie ciążowe Nadciśnienie ciążowe definiuje się jako wysokie ciśnienie krwi, które występuje u kobiet w ciąży po 20. tygodniu, które nie miały nadciśnienia tętniczego przed ciążą. Zwykle definiuje się to na podstawie odczytów ciśnienia krwi powyżej 140/90 bez obecności podwyższonego poziomu białka w moczu. Jeśli występuje nadmiar białka, bardziej prawdopodobne jest wystąpienie stanu przedrzucawkowego, który omówimy szczegółowo poniżej. Badania przesiewowe podczas wizyt prenatalnych Więc teraz myślisz – dlatego mój lekarz sprawdza moje ciśnienie krwi i mocz podczas każdej wizyty prenatalnej! To naprawdę jeden z najlepszych sposobów monitorowania powikłań ciąży, w tym nadciśnienia ciążowego i stanu przedrzucawkowego. Widzisz, im szybciej możemy wykryć nadciśnienie ciążowe (a nawet stan przedrzucawkowy) często, tym skuteczniej możemy je leczyć i monitorować dziecko, aby pozwolić mu pozostać tam jak najdłużej! Znaki ostrzegawcze nadciśnienia ciążowego Co ciekawe, nadciśnienie ciążowe czasami wiąże się z wieloma objawami, ale w wielu przypadkach jedynym objawem jest wysoki odczyt ciśnienia krwi. Dlatego tak ważne są regularne wizyty prenatalne – badania przesiewowe to naprawdę jedno z najlepszych narzędzi! Ale mogą mu towarzyszyć inne objawy. Oto pełna lista objawów nadciśnienia ciążowego: Odczyt ciśnienia krwi powyżej 140/90Nadmierny obrzęk i zatrzymywanie wodyDuży skok przyrostu masy ciała w krótkim czasie (dlatego też ważne jest śledzenie przyrostu masy ciała!)Zmiany widzenia (zamazanie, podwójne widzenie lub mroczki)Ból głowy, który nie ustępujeNudności lub wymioty (oprócz nudności w pierwszym trymestrze)Oddawanie niewielkich ilości moczuBól w górnej prawej części brzucha Jeśli masz niektóre z tych objawów, wraz z białkiem w moczu, być może rozwinął się u Ciebie cięższy stan, stan przedrzucawkowy * Czynniki ryzyka nadciśnienia ciążowego Chociaż pierwotna przyczyna nadciśnienia ciążowego u wielu mam jest nieznana, wydaje się, że istnieją pewne czynniki, które zwiększają ryzyko wystąpienia nadciśnienia ciążowego: Wysokie ciśnienie krwi przed ciążąChoroba nerek przed ciążąHistoria rodzinna nadciśnienia ciążowegoHistoria nadciśnienia ciążowegoCukrzycaCiąża u kobiet w wieku poniżej 20 latU kobiet w ciąży powyżej 40 roku życiaCiąża u czarnych kobietCiąża mnoga Nadciśnienie a ciąża, dlaczego nadciśnienie ciążowe jest problemem dla mnie i mojego dziecka? Głównym problemem związanym z nadciśnieniem ciążowym jest to, że rozwinie się ono w stan przedrzucawkowy – który ma znacznie poważniejsze skutki (takie jak drgawki, odklejenie łożyska i martwe dziecko). Jednak nadciśnienie ciążowe samo w sobie niesie ze sobą ryzyko, ponieważ wysokie ciśnienie krwi wpływa na naczynia krwionośne. Może obciążać funkcje układu narządów z powodu zmniejszonego przepływu krwiMożliwość powodowania zmniejszenia przepływu krwi do łożyska, co z kolei oznacza mniej składników odżywczych i tlenu dla dzieckaMoże to być związane z niską masą urodzeniową lub słabym wzrostem płodu (w wyniku problemów łożyskowych)Może prowadzić do stanu przedrzucawkowego Leczenie nadciśnienia ciążowego Najlepszym sposobem leczenia nadciśnienia ciążowego jest zwykle poród! Często lekarze starają się doprowadzić Cię do 37 tygodnia ciąży, a następnie zaplanują wprowadzenie porodu, aby zapewnić bezpieczeństwo mamie i dziecku. Ale oczywiście, jeśli nie osiągnęłaś punktu ciąży, który jest bezpieczny do porodu, zostaną podjęte inne środki. Zabiegi te obejmują zwiększone monitorowanie dziecka, próby obniżenia ciśnienia krwi, zmniejszenie ryzyka wzrostu ciśnienia krwi, zapobieganie rozwojowi poważniejszych powikłań i zapobieganie porodowi przedwczesnemu. Oto typowe zabiegi: Leki na ciśnienie krwi: Leki są skuteczną formą leczenia, ale są stosowane ostrożnie, ponieważ leki mogą narazić dziecko i mamę na ryzyko innych problemów. Zazwyczaj leki stosuje się tylko wtedy, gdy ciśnienie krwi jest bardzo wysokie lub jest daleko do porodu. Zmiany w diecie: większość lekarzy zaleci zmiany w diecie mające na celu obniżenie ciśnienia krwi. Obejmuje to obniżenie spożycia soli, uzupełnienie większej ilości chudego białka i utrzymanie dobrego nawodnienia! Zwiększona liczba wizyt kontrolnych: jest to duża liczba, która będzie dotyczyła wszystkich kobiet z zaburzeniami nadciśnienia w ciąży. Twój lekarz będzie chciał Cię widzieć co tydzień, aby monitorować ciśnienie krwi, białko w moczu i inne objawy, a ponadto zwiększy monitorowanie dziecka. Zwiększone monitorowanie płodu: często Twoim częstszym wizytom prenatalnym towarzyszą cotygodniowe badania ultrasonograficzne w celu monitorowania wzrostu i rozwoju dziecka oraz upewnienia się, że łożysko wykonuje swoją pracę. Testy bezstresowe: to test mierzący tętno dziecka w odpowiedzi na ruch płodu. Liczenie kopnięć: jest to dobra praktyka dla wszystkich kobiet w ciąży, ale będzie szczególnie ważna i zalecana, jeśli masz wysokie ciśnienie krwi podczas ciąży. A co z przewlekłym nadciśnieniem tętniczym w ciąży? Przewlekłe nadciśnienie jest podobne, ale definiuje się je jako wysokie ciśnienie krwi, które pojawia się przed 20. tygodniem ciąży lub całkowicie przed ciążą. Przewlekłe nadciśnienie będzie monitorowane i leczone podobnie jak nadciśnienie ciążowe i niesie te same czynniki ryzyka dla mamy i dziecka oraz może rozwinąć się w poważniejsze powikłania. 2. Porozmawiajmy o stanie przedrzucawkowym Stan przedrzucawkowy to (często) poważniejsza postać nadciśnienia ciążowego, ponieważ wiąże się z większym ryzykiem dla Ciebie i dziecka. Stan przedrzucawkowy to stan, który pojawia się po 20. tygodniu ciąży (a nawet po porodzie!), charakteryzujący się głównie wysokim ciśnieniem krwi oraz nadmiarem białka w moczu. Ten nadmiar białka wskazuje, że występują problemy z układami narządów (zwykle nerkami lub wątrobą). Jak często się to zdarza? Stan przedrzucawkowy to poważny problem zdrowotny kobiet w ciąży na całym świecie. Dotyka od 2 do 8 procent ciąż na całym świecie (od 2 do 8 na 100). Świadomość jest tak ważna! Wiele kobiet nie wie, czym jest stan przedrzucawkowy, ale może on być bardzo niebezpieczny i jest jednym z głównych powodów, dla których mamy są wcześnie indukowane lub przechodzą nagłe cesarskie cięcie. Na szczęście przy częstych badaniach przesiewowych i wczesnym wykryciu większość kobiet ze stanem przedrzucawkowym ma zdrowe dzieci. Ale gdy nie jest leczone; może to spowodować poważne problemy zdrowotne u Ciebie i Twojego dziecka. Stan przedrzucawkowy a nadciśnienie ciążowe Główną różnicą między stanem przedrzucawkowym a nadciśnieniem ciążowym są sygnały, że wysokie ciśnienie krwi wpływa już na narządy mamy. Zwykle wskazuje na to podwyższony poziom białka, liczba płytek krwi i inne testy sprawdzające czynność wątroby i nerek. Najczęściej stan przedrzucawkowy rozwija się w III trymestrze ciąży po 34. tygodniu ciąży. Kiedy stan przedrzucawkowy pojawia się wcześniej, określa się go jako stan przedrzucawkowy o wczesnym początku. Stan przedrzucawkowy o wczesnym początku może być większym wyzwaniem, ponieważ ważne jest, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo, dając dziecku jak najwięcej czasu na rozwój! W rzadkich przypadkach może rozwinąć się nawet po porodzie i jest wtedy nazywany stanem przedrzucawkowym poporodowym. Znaki ostrzegawcze i objawy stanu przedrzucawkowego Znaki ostrzegawcze są podobne do nadciśnienia ciążowego, z dodatkowymi objawami wskazującymi na cięższy stan. Pełna lista objawów obejmuje:Obrzęk twarzy i dłoniBól głowy, który nie ustępujeNiewyraźne widzenie, widzenie plamek, zmiany wzrokuBól w górnej prawej części brzuchaBól ramieniaNiewyjaśniony, nagły przyrost masy ciałaTrudności w oddychaniuMała liczba płytek krwiPłyn w płucachSilne bóle głowyNieprawidłowa czynność nerek lub wątrobyCiśnienie skurczowe 160 mm Hg lub wyższe lub rozkurczowe 110 mm Hg lub wyższe Czynniki ryzyka stanu przedrzucawkowego Wysokie ciśnienie krwi przed ciążąChoroba nerek przed ciążąPrzebyta ciąża ze stanem przedrzucawkowymHistoria rodzinna stanu przedrzucawkowegoCukrzycaChoroby autoimmunologiczne (takie jak toczeń)Ciąża u kobiet powyżej 35 roku życiaMnoga ciążaCiąża in-vitroOtyłość (BMI >30) Zagrożenia i powikłania stanu przedrzucawkowego Stan przedrzucawkowy jest poważnym stanem ciąży, ponieważ może zaszkodzić Tobie i dziecku. Oto niektóre z komplikacji związanych ze stanem przedrzucawkowym: Ograniczenie wzrostu płodu z powodu problemów z łożyskiemKonieczność porodu przedwczesnego, który naraża dziecko na różne schorzenia związane z przedwczesnym porodemOderwanie łożyskaRzucawka (więcej poniżej)Zespół HELLP (więcej poniżej)Uszkodzenie narządówChoroba sercowo-naczyniowa Leczenie stanu przedrzucawkowego Leczenie stanu przedrzucawkowego jest w dużej mierze takie samo, jak szczegółowe metody leczenia omówione w części dotyczącej nadciśnienia ciążowego. W dużej mierze twój lekarz będzie dokładniej i częściej monitorował dziecko, prawdopodobnie położy cię do łóżka i / lub poda leki na ciśnienie krwi, a najprawdopodobniej urodzisz w 37 tygodniu. W niektórych przypadkach, gdy stan przedrzucawkowy jest ciężki lub przechodzi w rzucawkę lub zespół HELLP, może dojść do indukcji jeszcze wcześniej. Będzie to rozmowa z lekarzem, podczas której porównuje się ryzyko porodu przedwczesnego z ryzykiem dla Ciebie i Twojego dziecka, wynikającego z pozostania w ciąży. 3. Inne powikłania związane z nadciśnieniem ciążowym i stanem przedrzucawkowym Syndrom HELLP Zespół HELLP to zagrażające życiu powikłanie ciąży, zwykle uważane za odmianę stanu przedrzucawkowego (bardzo rzadko występuje przy braku stanu przedrzucawkowego). Zespół HELLP występuje rzadko i dotyczy 1-2 kobiet na 1000 ciąż. HELLP to akronim, który oznacza: H – Hemoliza, czyli rozpad czerwonych krwinekEL – podwyższone enzymy wątroboweLP – niska liczba płytek krwi Zespół HELLP może być trudny do zdiagnozowania, zwłaszcza gdy nie ma wysokiego ciśnienia krwi i białka w moczu. Jego objawy są czasami mylone z zapaleniem żołądka, grypą, ostrym zapaleniem wątroby, chorobą pęcherzyka żółciowego lub innymi stanami. Objawy i leczenie zespołu HELLP Bardzo ważne jest, aby ciężarne matki były świadome choroby i jej objawów, aby mogły otrzymać wczesną diagnozę i leczenie! Objawy HELLP, poza badaniami na poziomie płytek krwi, czerwonych krwinek i enzymów wątrobowych, są takie same jak objawy stanu przedrzucawkowego. Najczęściej ostatecznym sposobem leczenia zespołu HELLP jest poród (podobnie jak w przypadku stanu przedrzucawkowego!), a czas zostanie oceniony na podstawie tygodnia ciąży i stanu. Wiele kobiet cierpiących na zespół HELLP wymaga także przetoczenia jakiejś formy produktów krwiopochodnych (krwinki czerwone, płytki krwi, osocze). Rzucawka Jest kolejnym rzadkim, ale bardzo poważnym powikłaniem stanu przedrzucawkowego, w którym wysokie ciśnienie krwi prowadzi do napadów zagrażających życiu podczas ciąży. Rzucawka występuje u 1 na 200 kobiet, u których zdiagnozowano stan przedrzucawkowy. Większość objawów rzucawki jest taka sama, jak w przypadku stanu przedrzucawkowego, z dodatkowymi napadami, utratą przytomności i pobudzeniem. W niektórych przypadkach kobiety nie mają żadnego pojęcia o stanie przedrzucawkowym, a początek objawów zaczyna się od skrajnego scenariusza napadu lub omdlenia. Najpoważniejszymi powikłaniami rzucawki są napady padaczkowe i odklejenie łożyska, a także przedwczesny poród i ograniczenia wzrostu płodu. 4. Czy można zapobiec nadciśnieniu ciążowemu i / lub stanowi przedrzucawkowemu? Niestety, niewiele można zrobić, aby zapobiec występowaniu tych komplikacji. Ale, oto co możesz zrobić: Kontynuuj regularne wizyty prenatalne w czasie ciążyPoinformuj swojego lekarza o wszelkich wcześniejszych ciążach wysokiego ryzyka lub historii rodzinnej zespołu HELLP, stanu przedrzucawkowego lub innych zaburzeń nadciśnieniowychZrozum znaki ostrzegawcze i natychmiast zgłoś je swojemu lekarzowiZaufaj swojemu przeczuciu, kiedy „coś nie jest w porządku” – jesteś obrońcą samej siebie, mamo! Na szczęście dzięki nowoczesnej medycynie i zdolnością lekarzy do tak dobrego śledzenia i monitorowania dziecka w czasie ciąży, wyniki są zwykle dobre dla mamy i dziecka, o ile wiemy, z czym mają do czynienia!Należy zrozumieć, że zauważenie tego stanu jest tak bardzo ważne dla bezpieczeństwa Ciebie i dziecka. Czy miałaś doświadczenie z nadciśnieniem ciążowym lub stanem przedrzucawkowym? Bardzo chcielibyśmy usłyszeć o tym od Ciebie w komentarzach! Zapraszam na mój kanał z ciekawostkami na YouTube : Złota7 Oraz na kanał z bajkami i śpiewankami dla dzieci: JustBaby Nursery Rhymes Post Views: 335 Zamknięty wątek: wysokie ciśnienie na dophegycie 3 odp. Strona 1 z 1 Odsłon wątku: 6911 Zarejestrowany: 28-12-2012 13:19. Posty: 29 IP: 3 kwietnia 2013 18:35 | ID: 939517 Witam, Panie Doktorze proszę o pilną porade. w 27 tyg wylądowałam w szpitalu z powodu wysokiego ciśnienia na wizycie miałam 150/100 mimo przyjmowania Dopegytu2x1/2. W szpitalu zwiększyli mi dawkę do 3x1 i po 2 tyg obserwacji i po sprawdzeniu że białkomocz jest nieznamienny wypisali do domu z zaleceniami oszczędnego trybu i tabletki dopeghytu jak wyżej było to 4 dni też podany Celeston. Po powrocie do domu leże pije dużo wody i biorę ten dopeghyt ale ciśnienie mam 140/90 czasem 150/110:( i niewiem czy zgłaszać sie z powrotem do szpitala czy poczekać bo za 5 dni mam wizytę u swojej prowadzącej i usg. Próbowałam zwiekszyć dawkę do 2 tabletek ale efektu brak. Czy takie ćiśnienie jest groźne dla dziecka?Czy czeka mnie leżenie w szpitalu do samego porodu? dodam ze w szpitalu miałam robione usg i dziecko rozwija sie prawidłowo wg OM był to 27,4hbd a wg usg 29,0hbd. 3 kwietnia 2013 22:59 | ID: 939698 Nadciśnienie tętnicze w ciąży jest bardzo groźne dla płodu. Wymaga pilnej i wnikliwej diagnostyki i leczenia. Sama nie może Pani zmieniać dawek leku ponieważ zażywanie raz mniejszej a raz większej dawki - "na próbę" przyniesie jedynie pogorszenie tego stanu. Leczenie nadciśnienia w ogóle, wymaga czasu i stałych dawek. Ciśnienie normuje się po ok. dwóch tygodniach od rozpoczęcia leczenia. Do tego czasu może się znacznie wahać. Oprócz leków ważny jest spokojny tryb życia i leżenie - wypoczynek. Być może wymaga Pani zwiększenia dawek leku ale o tym można dowiedzieć się najpewniej po całodobowym pomiarze ciśnienia krwi i kilkudniowej obserwacji w szpitalu, tzw. badanie Holeterowskie. To co może Pani zrobić tymczasem, a będzie to bardzo pomocne w dalszej diagnostyce, to codzienny pomiar ciśnienia krwi, rano, zaraz po przebudzeniu, jako pierwsza czynność w danym dniu. Wartości proszę zapisywać i na wizycie okazać lekarzowi. Picie dużych ilości wody nie ma większego wpływu pozytywnego raczej odwrotnie; po prostu nie należy przesadzać i o tej porze roku wystarczy przyjąć - litry płynów na dobę. Na pocieszenie dodam, że jest Pani w takim okresie ciąży, w którym ciśnienie może się wahać i zazwyczaj po kilkunastu dniach wraca do normy, a pod wpływem prawidłowego leczenia tym bardziej. Jednakże należy pamiętać, że takie wahanie ok. 25 - 27 tygodnia jest "ostrzeżeniem" przed dużym prawdopodobieństwem wystąpienia groźnego nadciśnienia w okresie okołoporodowym. Stąd min. większa częstotliwość wizyt pod koniec ciąży. Oprócz pomiarów ciśnienia krwi należy kontrolować inne, biochemiczne parametry krwi i moczu oraz hormonów (tarczyca). Nie ma obawy przed leżeniem w szpitalu do końca ciąży. Prawiłowo leczone nadciśnienie w ciąży może odbywać się w warunkach ambulatoryjnych czyli w domu pod kontrolą poradni położniczo - ginekologicznej. 2 ania09-06-2013 Zarejestrowany: 28-12-2012 13:19. Posty: 29 4 kwietnia 2013 15:11 | ID: 940039 raczej chodzi mi o to czy przy skoku ciśnienia na 150/100 badz wyższym powinnam zgłaszać się do szpitala? czy mogę poczekać z tym do wtorku bo wtedy mam umowioną wizytę u swojej prowadzącej i usg. Ciśnienie mierze sobie nawet 7 razy dziennie rano po przebudzeniu o godz 6 mam zazwyczaj 130/85 pozniej biore tabletke dopegytu i kolo 10 cisnienie wciąż jest takie samo. Tabletki biorę w równych odstępach czasowych o godz 6, 14, 22. Najwyższe cisnienie mam kolo godz 18 wtedy czasem dochodzi do 155/110 po godzinie mierze ponownie i wtedy jest już niższe. Dziekuje za cenne rady i pozdrawiam 4 kwietnia 2013 20:47 | ID: 940424 Proszę dokładnie przeczytać to co napisałem i postarać się zrozumieć. Poród z nadciśnieniem tętniczym – przekraczającym u ciężarnej 140/90 mm Hg. – może prowadzić do stanu przedrzucawkowego i zagrażać życiu matki i dziecka. Pomiar ciśnienia tętniczego krwi jest jednym z istotnych badań u kobiet ciężarnych. Powinien być wykonywany na każdej wizycie lekarskiej, aby wcześnie wychwycić wszelkie zaburzenia mogące nieść za sobą poważne konsekwencje nadciśnienia dla matki i dziecka. W fizjologicznej ciąży mamy do czynienia z nieznacznym obniżeniem ciśnienia tętniczego w pierwszej połowie ciąży. W kolejnych zaś tygodniach wzrasta ilość krwi krążącej, zwiększając tym samym ciśnienie w naczyniach tętniczych i żylnych, nasilając tendencję do obrzęków i prowadząc w niektórych przypadkach do rozwoju nadciśnienia ciążowego. Jeśli pomiary ciśnienia przekraczają granicę 140/90 lekarz powinien podjąć kroki mające na celu wykrycie czy nie są one objawem zatrucia ciążowego. W tym celu zaleca się obserwację pojawiających się obrzęków zarówno kończyn jak i całego ciała, oznaczanie poziomu białka w moczu i surowicy, co jednoznacznie pozwoli określić czy mamy do czynienia z gestozą, która może mieć poważne konsekwencje zarówno dla kobiety ciężarnej jak i jej dziecka. W wielu przypadkach w porę wychwycone nadciśnienie udaje się skutecznie leczyć lekami obniżającymi ciśnienie, odsuwając zagrożenie dla ciężarnej. Jednak w ok. 8% przypadków nadciśnienie w powiązaniu z białkomoczem i obrzękami prowadzi do ciężkiego powikłania – stanu przedrzucawkowego – gdzie poważnie zagrożone jest życie matki i dziecka. W tej sytuacji często pojawia się konieczność przedwczesnego ukończenia ciąży drogą cięcia cesarskiego, aby zapobiec śmiertelnym zagrożeniom: zaburzeniom krzepnięcia, wylewom do ośrodkowego układu nerwowego, niewydolności wielonarządowej, śmierci dziecka na skutek przedwczesnego odklejenia łożyska. Nie zawsze matka i dziecko są gotowi na przedwczesne ukończenie ciąży, niekiedy płód jest zagrożony skrajnym wcześniactwem, jednak walka o życie wymaga właściwej diagnostyki i właściwych działań. Często odpowiednia diagnostyka i stała kontrola szpitalna daje możliwość zoptymalizowania warunków dla ukończenia ciąży – wybrania odpowiedniego momentu dla matki i dziecka. Przy podjęciu decyzji o porodzie z nadciśnieniem drogami natury istotne jest rozpatrzenie wszystkich aspektów zapewnienia bezpieczeństwa matce i dziecku. Stały nadzór nad rodzącą, kontrola parametrów dająca obraz wszelkich zmian, zapewnienie spokoju i intymności dają przesłanki do bezpiecznego zakończenia ciąży, w niektórych przypadkach znieczulenie do porodu daje okresowe obniżenie parametrów ciśnienia do wartości bezpiecznych dla mamy i jej dziecka. Jednak pojawienie się jakichkolwiek zagrożeń przy wywiadzie obciążonym nadciśnieniem zawsze będzie skłaniało położników do podjęcia decyzji o zakończeniu porodu drogą cięcia cesarskiego. Poród z nadciśnieniem pierwotnym W sytuacji gdy kobieta ciężarna choruje na nadciśnienie pierwotne – jeszcze sprzed ciąży – rokowania są dużo lepsze i nie niosą za sobą tak ciężkich powikłań jak w nadciśnieniu indukowanym ciążą. W czasie pierwszej wizyty u lekarza położnika należy zgłosić wszystkie obecne choroby, tak aby nasz lekarz mógł ustalić bezpieczne dla matki i dziecka leczenie i zaplanować właściwą opiekę celem zniwelowania powikłań. Nadciśnienie sprzed ciąży może skutkować ograniczeniem wzrostu wewnątrzmacicznego, co również w niektórych sytuacjach może prowadzić do podjęcia decyzji o przedterminowym ukończeniu ciąży. U części pacjentek z nadciśnieniem pierwotnym może wystąpić zagrożenie stanem przedrzucawkowym. Aby unikać dalszych powikłań konieczna jest stała, rzetelna kontrola lekarska, systematyczne badania laboratoryjne i diagnostyczne, stałe monitorowanie ciśnienia krwi, tryb życia sprzyjający odpoczynkowi i unikaniu stresów oraz odpowiednia dieta ograniczająca spożycie soli i zawierająca niezbędne witaminy i mikroelementy, niskotłuszczowe produkty mleczne, owoce i warzywa. Poród drogami natury w przypadku ustabilizowanego nadciśnienia pierwotnego jest jak najbardziej pożądany, jednak zawsze należy liczyć się z możliwością zmiany sytuacji i zaistnieniem konieczności wykonania cięcia cesarskiego. ***

wysokie ciśnienie po porodzie forum